Metabole effecten koolhydraatarm dieet met supplementen. Levensverlengend?

Reeds lang is bekend dat men proefdieren langer kan laten leven door ze minder te eten te geven. Dit heeft o.a. een snel meetbare verlaging van het gewicht, de bloeddruk, het bloedsuikergehalte, het insulinegehalte, het T3 (een schildklierhormoon) gehalte en van leptine tot gevolg. Ook is bekend dat bij mensen die heel oud worden het gehalte van genoemde hormonen lager is dan bij mensen die minder oud worden. Omdat vooral makkelijk verteerbare koolhydraten het gehalte van deze hormonen verhogen achten wetenschappers het waarschijnlijk dat voeding met een lage glycemische index het verouderingsproces vertragen. Ook is bekend dat bepaalde voedingssupplementen gunstig kunnen zijn op genoemde stofwisselingsfactoren.

31 vrouwen en mannen van middelbare leeftijd deden mee aan een onderzoek naar het effect van een koolhydraatarm dieet met de volgende aanvullingen: een multivitamine met alle B-vitamines en mineralen, 2 gram L-carnitine, 400 mg alfa liponzuur, 100 mg Q10, een lepel visolie, 300 mg magnesium, 300 mg kalium, 1 gram vitamine C en 800 mg vitamine E.
Men hoefde niet minder te eten maar men mocht geen suiker, geen groente en fruit met veel koolhydraten eten (dus wel broccoli, bloemkool e.a koolgroentes, uien, asperges, paddestoelen en alle bladgroentes en rauwkost) en geen rood vlees maar vis en gevogelte of magere kaas. Ook was de toegestane hoeveelheid eiwitten beperkt. Na afloop bleek dat de energie uit het dieet voor 20% uit koolhydraten had bestaan, voor 20% uit eiwitten en voor 60% uit vetten.

Na drie maanden de supplementen geslikt en het dieet gevolgd te hebben bleken allerlei metingen zeer sterk verbeterd te zijn. Het gewicht was met gemiddeld 8% gedaald, de bloeddruk met 10%, het insulinegehalte met 40%, het bloedsuikergehalte met 7,6% het T3 gehalte met 10%, het leptinegehalte met 48% en het triglyceridegehalte was met 28% gedaald. Ook al hoefde men niet minder te eten is het waarschijnlijk dat veel mensen op dit dieet toch minder calorieën binnen kregen. Zo zorgt een verlaging van het leptinegehalte voor vermindering van de eetlust. Maar ook bij degenen die niet waren afgevallen verbeterden de andere risicofactoren. De supplementen zullen ongetwijfeld een grote rol gespeeld hebben in de verlaging van de hoge bloeddruk (bloedddrukverlagende medicijnen werden bovendien afgebouwd) maar welke rol deze speelden bij de andere risicofactoren kan uit dit onderzoek niet worden opgemaakt.
J Appl Res. 2009 January 1; 9(4): 159?165.

Dieet, beweging en supplementen verlengt telomeren

De lengte van de uiteinden van de chromosomen – de telomeren – geeft aan hoeveel celdelingen er nog mogelijk zijn. Er is een verband tussen korte telomeren en veroudering en de kans op kanker en andere aandoeningen die op latere leeftijd optreden. Chronische ontstekingsprocessen versnellen het aantal celdelingen en verkorten daarmee de lengte van de telomeren. Er is echter ook een enzym – telomerase – dat de telomeren kan verlengen.
Dean Ornish is een bekende Amerikaanse professor preventieve en aanvullende geneeskunde die zijn holistische visie op gezondheid heeft uitgewerkt in een levensstijlprogramma dat bestaat uit een vetarm dieet rijk aan complexe koolhydraten (groente, fruit en granen), voedingssupplementen, lichaamsbeweging en yoga of andere vormen van meditatie.
Dertig mensen met een niet-agressieve vorm van prostaatkanker ondergingen zijn programma gedurende drie maanden. De supplementen waren dagelijks: 3 gram visolie, 100 ie vitamine E, 200 mcg selenium en 2 gram vitamine C. Het dieet bevatte slechts 10% vet en bestond voornamelijk uit groente, fruit, volkorengranen en soja. Men diende elke dag een half uur te wandelen en 4,5 uur per week aan yoga en soortgelijke activiteiten deel te nemen. Bij degenen die statines gebruikten werd de dosering verlaagd. Verder bleef de eventuele medicatie ongewijzigd.
Men kon op twee manieren de activiteit van het enzym telomerase meten. Volgens één meting bleek deze na drie maanden met 10% te zijn verbeterd en volgens de andere meting met 30%. Ook was het ldl-cholesterolgehalte verbeterd en rapporteerden de mensen minder stressgevoelens.
Lancet Oncol. 2008 Nov;9(11):1048-57. Epub 2008 Sep 15.

Zie ook over telomeren en hier

Een interessante lezing die Dean Ornish enkele jaren geleden gaf:

[ad#ad-2]

Vetzuren en veroudering

Onlangs deden Italiaanse wetenschappers onderzoek naar de rol die de verschillende soorten vet kunnen spelen in het lichamelijke verouderingsproces. Aan het begin van het onderzoek bij een grote groep oudere Italianen (gemiddelde leeftijd 69 jaar) werd de lichamelijke fitheid gemeten o.a. door te kijken hoe ver en hoe snel men kon lopen. Ook mat men het gehalte van de verschillende soorten vet in het bloed. Na drie jaar werd de test herhaald.

De resultaten staan samengevat in deze tabel die voor de leek wellicht abacadabra bevat maar voor degenen met een beetje statistische kennis hele duidelijke resultaten te zien geeft.

n-3long2
PUFA= meervoudig onverzadigd; MUFA= enkelvoudig onverzadigd (olijfolie); SFA= verzadigd, n-3= omega-3; n-6 = omega-6 (samen PUFA).

Een getal onder de 1 bij ‘odds ratio’ wijst op een mogelijk kleiner risico op lichamelijke achteruitgang en een getal >1 op een groter risico op lichamelijke achteruitgang. Hoe kleiner het getal in de kolom P-value des te kleiner de kans op een toevallige bevinding. Als P kleiner is dan 0,05 dan wordt dit doorgaans als ‘statistisch significant’ beschouwd d.w.z. dat het waarschijnlijk geen toevallige bevinding is.
In dit geval zijn er dus twee resultaten van belang. De resultaten met een p van 0,001. Bij een hoog gehalte omega-3 vetzuren in het bloed is de kans op lichamelijke achteruitgang veel kleiner en als de verhouding omega-6/omega-3 vetzuren hoog is (veel linolzuur en arachidonzuur t.o.v. EPA, DHA en alfa-linoleenzuur) dan is het risico op lichamelijke aftakeling sterk verhoogd.

Hoe de visvetzuren de lichamelijke aftakeling remmen weten de onderzoekers niet met zekerheid maar men vermoedt dat ze de katabole (spierafbrekende) ontstekingsprocessen afremmen die bij het ouder worden toenemen.

http://www.liebertonline.com/doi/abs/10.1089/rej.2008.0799

Gerelateerd: Optimale hoeveelheid omega-3 vetzuren

Vertraagt groene thee veroudering?

De polyfenolen (catechines) uit thee behoren tot de voedingsstoffen waarvan wordt onderzocht of ze het verouderingsproces kunnen vertragen. Eerder is al aangetoond dat epigallocatechine gallate (EGCG) het anti-verouderingseiwit SIRT1 activeert. Zowel het levensverlengende effect van calorierestrictie als het mogelijke levensverlengende effect van resveratrol worden gedeeltelijk aan activatie van SIRT1 toegeschreven.
Een manier waarop de mate van veroudering mogelijk kan worden gemeten is door het meten van de lengte van de telomeren van de cellen. Van deze uiteinden van de chromosomen gaat bij elke celdeling een stukje verloren. Hoe langer de telomeren, hoe meer celdelingen er nog mogelijk zijn.
Nu is er onderzocht hoe de telomeerlengte van 2000 oudere Chinezen gerelateerd is aan de hoeveelheid Chinese thee (groene thee en oolong thee) die deze mensen gewoon waren te drinken. Na correctie voor een groot aantal levensstijlfactoren die de resultaten zouden kunnen beïnvloeden bleek dat de cellen van de mannen die meer dan 3/4 liter thee per dag dronken vijf jaar jonger leken dan van hun mannelijke leeftijdsgenoten die minder dan één beker groene thee per dag dronken. Bij vrouwen werden geen grote verschillen gemeten.
British Journal of Nutrition, 2009
Zie ook vitamine D en veroudering

Vitamine D

Vitamine D is  een pro-hormoon dat in de huid, met behulp van zonlicht, wordt gevormd uit cholesterol. Hoe donkerder de huidskleur des te meer zonlicht nodig is. Ook is het in beperkte mate aanwezig in de voeding, met name vis. Door de lever en de nieren wordt deze vitamine D3 (cholecalciferol) omgezet in het hormoon dat de lichaamsactieve vorm is van deze vitamine D (calcitriol of 1,25-dihydroxy-vitamine D genoemd).
Deze actieve vitamine D bindt aan vitamine D receptoren (VDR), die aanwezig zijn in de cellen van de meeste organen, en opdrachten uitvoeren van het DNA.

Enkele functies van vitamine D zijn:

  • Regulering van het calcium- en fosforgehalte in het  bloed en de opname van deze mineralen uit de darmen.

  • Het bevordert de vorming van botweefsel.

  • Regulerende rol in het immuunsysteem.

  • Remt celwoekering (proliferatie) en bevordert celontwikkeling (differentiatie).

  • Zorgt mede voor spierontspanning en daarmee voor spierkracht.

Een tekort, dat doorgaans veroorzaakt wordt door te weinig blootstelling aan de zon, speelt een rol bij het ontstaan van botontkalking, zwakke spieren,  auto-immuunziektes zoals multiple sclerose, diabetes en  reumatische artritis en het ontstaan van verschillende vormen van kanker zoals darm-  borst- en prostaatkanker en mogelijk ook bij hoge bloeddruk en hartfalen.

Kinderen hebben voor een gezonde ontwikkeling van hun lichaam Lees verder “Vitamine D”