Categorie: diabetes

Vitamine C voor de bloedvaten bij diabetes 1

Mensen met diabetes hebben een grotere kans op een groot aantal chronische aandoeningen. Eén van de eerste verschijnselen die meetbaar zijn is endotheeldysfunctie. Dit is een verstoring van de vaatverwijding die ook bij gezonde, jonge mensen tijdelijk optreedt enkele uren na een vet-calorierijke maaltijd (tenzij men dan lichamelijke inspanningen verricht) en deze verergert bij mensen met endotheeldysfunctie na een dergelijke maaltijd. Een verhoging van het bloedsuikergehalte wordt dan ook in verband gebracht met een sluipend proces van bloedvatschade en op termijn schade aan allerlei organen die van een goede bloedtoevoer afhankelijk zijn. Vitamine C, in hoge dosering, heeft een gunstig effect op endotheeldysfunctie.
Wat betreft diabetes type 1 zijn recentelijk twee onderzoeken uitgevoerd met o.a. i.v. vitamine C. In het meest recente onderzoek testte men tevens intensieve insulinetherapie. Er waren drie subgroepen diabetici type 1 van verschillende gradaties. Patiënten bij wie de aandoening pas net was vastgesteld; patiënten met HbA1c  van maximaal 7% en de derde groep had een HbA1c groter dan 7%. Drie verschillende therapieën werden intraveneus getest: 1) intensieve insulinetherapie gedurende 24 uur gecombineerd met 12 uur vitamine C (180mg per uur), 2) 24 uur deze vitamine C en 12 uur de insuline 3) allebei gedurende 24 uur. De endotheelfunctie normaliseerde in groepen 1 en 2 door alle drie de therapieën. Ook verminderde de oxidatieve stress. In groep 3 trad er alleen een volledige normalisatie op bij therapie 3. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism , doi:10.1210/jc.2
Een dergelijk onderzoek werd ook in 2007 uitgevoerd met soortgelijke resultaten. In dat onderzoek meende men tevens te hebben aangetoond dat de bloeddrukverlager Telmisartan (angiotensin 2 remmer) een soortgelijk effect op de bloedvaten en de oxidatieve stressreductie heeft als vitamine C.
http://care.diabetesjournals.org/content/early/2007/04/24/dc07-0318.full.pdf

Er zijn overigens nog een groot aantal voedingsstoffen die een gunstig effect hebben op de werking van de bloedvaten en op endotheeldysfunctie zoals polyfenolen uit fruit, (groene) thee, chocolade en rode wijn (resveratrol); magnesium, alfa-liponzuur, co Q10 en omega-3 vetzuren.

Co-enzym Q10 en statines

Statines – cholesterolverlagende medicijnen zoals atorvastatine (Lipitor), simvastatine (Zocor) en rosuvastatine (Crestor) – verlagen het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen bij een grote groep mensen. Met name bij mannen van middelbare leeftijd met diverse risicoverhogende factoren. Het is onduidelijk of het positieve effect van statines op de bloedvaten moet worden toegeschreven aan de cholesterolverlagende werking of op de vermindering van ontstekingsfactoren. Waarschijnlijk heeft een verhoogd c-reactief proteïne (CRP) gehalte, als indicator van chronische lichte aderontsteking, een sterkere voorspellende waarde dan cholesterolgehaltes voor zowel toekomstige hart-en vaatproblemen als het mogelijke nut van statines. Statines zijn niet zonder bijwerkingen. Vermoeidheid, spierklachten en spierafbraak zijn de best gedocumenteerde klachten. Ook een verhoogd diabetesrisico bij gebruik van statines – vooral Crestor – is bekend.

De best bewezen statine, Lipitor oftewel atorvastatine. Het verlaagt het risico op een hartaanval bij veel mensen. De producent is wel veroordeeld voor het verzwijgen van nadelige bijwerkingen.
De best bewezen statine, Lipitor oftwel atorvastatine. Het verlaagt het risico op een hartaanval bij veel mensen. De producent is wel veroordeeld voor het verzwijgen van nadelige bijwerkingen.

Deze nadelige bijwerkingen worden in verband gebracht met de remming door statines van de lichaamseigen aanmaak van co-enzym Q10, een belangrijke stof die betrokken is bij de energieproductie in de cellen. In een dubbelblind onderzoek met mensen die statines gebruikten en last hadden van spierklachten kreeg de ene groep 100 mg co-enzym Q10 per dag en de andere groep 400 IE vitamine E. In de co-enzym Q10 groep was de spierpijn in 40% van de gevallen na een maand verminderd. Ernstige pijn die zodanig was dat ze de dagelijkse bezigheden belemmerde verminderde in 38% van de gevallen. In de vitamine E groep was er geen noemenswaardige verandering opgetreden. ( Am J Cardiol. 2007 May 15;99(10):1409-12.)
Niet alle dergelijke kortdurende onderzoeken met coQ10 laten dezelfde gunstige resultaten zien. Aangezien het nadelige effect van de coQ10 verlaging door statines vaak pas na lange tijd door spierafbraak tot uiting komt is het waarschijnlijk dat de spieropbouw (of verminderde spierafbraak) door extra coQ10 ook pas na enige tijd merkbaar wordt. Andere, nog onbekende, factoren kunnen bovendien ook van invloed zijn.

In een andere studie werd onderzocht of extra co-enzym Q10 een gunstig effect heeft op de werking van de bloedvaten bij diabetes met endotheeldysfunctie (verminderde vaatcelafhankelijke vaatverwijding) die statines gebruikten. De proefpersonen kregen 200 mg co-enzym Q10 per dag of een placebo, gedurende 12 weken. Het gehalte in het bloed van deze voedingsstof steeg door de suppletie met de factor 2,7. Het bleek dat de vaatverwijding (FMD), met als gevolg een betere doorbloeding, verbeterde door de coQ10.

De gemeten verbetering vertaalt zich in een 10%-25% lager cardiovasculair risico in deze patiënten.

Diabetes Care, 2009. “Coenzyme Q10 improves endothelial dysfunction in statin-treated type-2 diabetic patients”
S.J. Hamilton, G.T. Chew, G.F. Watts

gerelateerd Vitamine D tegen spierzwakte door statines

Co-enzym Q10 en statines 2

Vitamine D en statines

U BENT TOCH ZEKER NIET “BESUIKERD” !?

besuikerdMijn lieve grootmoeder leed aan “ouderdomssuiker”, in vaktermen aangeduid als diabetes mellitus type-2. Ik kan mij herinneren dat zij altijd dorst had en vaak naar het toilet moest. Op feestdagen “mocht ze niks”, zoals een gebakje of een andere suikerrijke traktatie.

Na verloop van tijd werden haar ogen slechter en de door haar arts voorgeschreven tabletten moesten plaats maken voor de insuline-spuit. Het arme mensje moest zelf de inhoud in haar bovenbeen spuiten, want mijn grootvader “begon daar niet aan”. Hij vond dat prikken te griezelig. Door de jarenlange dagelijkse injecties werd de huid op haar been echter zo hard, dat er nauwelijks nog een plek te vinden was om de naald door heen te steken. Mijn ouders zagen haar vaak huilen.
Nee het was allemaal niet om vrolijk van te worden.

“Happy”meal ? Lees verder “U BENT TOCH ZEKER NIET “BESUIKERD” !?”

Korte, intensieve training beter?

Alhoewel lichaamsbeweging niet het onderwerp van deze site is vond ik  het volgende onderzoek opmerkelijk genoeg goed nieuws voor degenen die niet veel zin of tijd hebben om te sporten maar toch gezond willen blijven.

Op de site van het Diabetes Fonds staat dat minimaal een half uur per dag matige lichaamsbeweging ideaal is om diabetes te voorkomen.  Uit enkele onderzoeken blijkt echter dat intensieve kortdurende inspanning ook het risico op diabetes type 2 zou moeten kunnen verkleinen. Recentelijk is een onderzoek gepresenteerd waaruit bleek dat  zelfs slechts 15 minuten intensieve intervaltraining drie keer per week snel een bijzonder gunstig effect kan hebben op de suikerstofwisseling. Lees verder “Korte, intensieve training beter?”

Liponzuur en diabetes

Alfa-Liponzuur is een krachtige antioxidant. Het reinigt het lichaam van potentieel schadelijke stoffen als hydroxyl radicalen, hypochloorzuur, peroxynitriet en andere vrije radicalen. Ook kan liponzuur andere antioxidanten, zoals vitamine C en glutathion, nadat ze hun werk hebben gedaan, opnieuw inschakelen. Diabetici ondergaan een veel grotere belasting van oxidatieve stress dan gezonde mensen, hetgeen een belangrijke reden is voor het ontstaan van complicaties zoals schade aan de ogen, de bloedvaten en de nieren. Ook kan liponzuur de opname van glucose in de cellen bevorderen op een vergelijkbare manier als insuline en de gevoeligheid voor insuline verbetert. Experimentele en klinische studies hebben aangetoond dat liponzuur de glucoseopname bij diabetes type 2 patiënten verbetert en dat extra liponzuur de symptomen van diabetescomplicaties zoals staarvorming, vasculaire schade (bloedvaten) en polyneuropathie (gevoelloosheid en pijn door schade aan de zenuwen) aanmerkelijk vermindert. (Nutrition, 2001) De meest gebruikelijke doses in klinische studies zijn 400 mg-600 mg liponzuur per dag.

Zo ook in een onderzoek dat een andere diabetescomplicatie bestudeerde: nephropathie (nierschade). In een open (niet dubbelblind) onderzoek onder 84 diabetici – zowel type 1 als type 2 – kreeg de ene helft 600mg liponzuur per dag gedurende 18 maanden. In deze groep daalde het plasma thrombomodulinegehalte en bleef het albuminegehalte in de urine ongewijzigd. Beiden metingen stegen d.w.z. verslechterden in de controlegroep.
Bron
Een ander onderzoek gebruikte een nog hogere dosis: 2 x daags 600mg liponzuur.  Men testte de gevoeligheid voor insuline van de twaalf diabetici (type 2) die de liponzuur kregen voor en na de proefperiode van vier weken en vergeleek deze met de cijfers van twaalf personen die geen diabetes hadden maar verder vergelijkbaar waren wat betreft leeftijd, gewicht, bloeddruk etc..  Op twee wijzen werd deze gevoeligheid voor insuline gemeten en beiden verbeterden sterk door de liponzuur. Het glucosemetabolisme steeg van 3,2 naar 5,9 en de insuline sensitivity index steeg van 4,7 naar 7,7. In de controlegroep waren deze cijfers respectievelijk 6,7 voor het glucosemetabolisme en 9,5 voor de insuline sensitivity index.  Insulineresistentie (verminderde gevoeligheid voor insuline) is niet alleen een belangrijke factor bij het ontstaan van diabetes maar is ook een belangrijke risicofactor voor aderverkalking. Het is één van de kenmerken van metabool syndroom.
Hormones, 2006

Vitamine K toont anti-diabetes effect

In dit dubbelblind onderzoek onder 355 ouderen zonder diabetes werd gekeken of extra vitamine K van invloed is op de insulineresistentie en daarmee op de ontwikkeling van diabetes type 2. De controlegroep kreeg naast extra vitamine D en calcium een multivitamine zonder vitamine K. In de andere groep kreeg men hetzelfde. Alleen bevatte hun dagelijkse vitaminetablet ook 500mcg vitamine K1. Na 3 jaar bleek dat bij de mannen die de vitamine K hadden gekregen de insulineresistentie en daarmee het risico op diabetes was afgenomen. Bij de vrouwen had de vitamine dit effect niet. Dit verschil tussen mannen en vrouwen verklaren de onderzoekers uit het hogere percentage lichaamsvet bij de vrouwen waardoor deze vetoplosbare vitamine in eerste instantie wordt opgeslagen in vetweefsel. De onderzoekers vermoeden dat een ontstekingsverminderende werking van vitamine K het gunstige effect verklaart. In hetzelfde onderzoek werd gekeken of vitamine K van invloed is op de botdichtheid. Dit bleek niet het geval te zijn. (Diabetes Care, 2008) Boerenkool, spinazie, spruitjes en broccoli zijn rijk aan vitamine K.

Thiamine bij diabetes

Diabetici blijken veel lagere gehaltes van vitamine B1 (thiamine) in hun bloed te hebben dan anderen. Tot voor kort bleef dit onopgemerkt ook als de vitaminegehaltes door bloedonderzoek bepaald werden. Een veel gebruikte test blijkt een hoog thiaminegehalte te suggereren terwijl er juist erg weinig van de vitamine aanwezig is. Onderzoekers van een Engelse universiteit kwamen er vorig jaar achter dat diabetici (zowel type 1 als type 2) 75% lagere thiaminegehaltes in het bloed hebben dan gezonde mensen. (BBC Health) Nu is een onderzoek afgerond dat gunstige effecten van extra vitamine B1 liet zien.
Eén van de complicaties van diabetes is nierfalen. Microalbuminuria is een voorstadium daarvan. De urine bevat dan meer albumine, een bloedeiwit.

Albuminuria kan een vroege indicator zijn van beginnend diabetisch nierlijden. (bron)

40 diabetici type 2 met microalbuminuria kregen in een dubbelblind onderzoek 3 x daags 100mg thiamine of placebos gedurende 3 maanden. Toen bleek dat het albuminegehalte in de vitamine B1 groep met gemiddeld 41% was afgenomen en bij 35% van deze mensen was het gehalte genormaliseerd. In de placebogroep trad geen verbetering op. De werking berust vermoedelijk op het terugdraaien van schade aan de kleine bloedvaatjes naar de nieren waardoor deze weer beter gaan functioneren. Thiamine had geen effect op de bloeddruk of de cholesterolgehaltes. Ook waren er geen nadelige bijwerkingen.
High-dose thiamine therapy for patients with type 2 diabetes and microalbuminuria: a randomised, double-blind placebo-controlled pilot study”
Authors: N. Rabbani, S.S. Alam, S. Riaz, J.R. Larkin, M.W. Akhtar, T. Shafi, P.J. Thornalley