Mijn vader was tijdens zijn leven bouwvakker en bouwvakkers houden er een bepaald soort humor op na. Een “drollatique” om het netjes op zijn Frans te zeggen. En bouwvakkers zijn mensen en mensen moeten nu eenmaal hun behoefte doen. Op bouwplaatsen worden tegenwoordig geavanceerde chemische toiletten geplaatst, maar in de tijd van mijn vader had je die niet en werden zulke optrekjes met behulp van wat plaatijzer door de heren zelf in elkaar geknutseld. Onder een houten plank met een gat stond dan een oude cementemmer die diende als toiletpot. Op een keer had pa voor de grap de emmer verwijderd en vervangen door een grote schep die via de achterkant van “de behuizing” weggetrokken kon worden. Toen één van de collega`s dan ook na reiniging van de bips zijn broek ophaalde, omkeek en geen poep maar alleen de kale zandvloer zag was zijn verbijstering groot. Hoofd door het gat om nog eens naar de verdwenen uitwerpselen te kijken, maar geen drol te bekennen ! Pa had hem namelijk geruisloos met de schep verwijderd. Toen mijn vader later aan tafel het verhaal vertelde rolde de tranen van plezier over zijn wangen. Mijn moeder zag de lol over de drol niet zo zitten…..
Omzien in verwondering
Wij mensen hebben de natuurlijke neiging om na toiletgang onze uitwerpselen te bekijken. Daar hoeft u zich niet voor te schamen, u wordt er zelfs toe aangemoedigd. Door wie? Door Giulia Enders, schrijfster van het succesvolle boek De Mooie Voedselmachine. Want volgens haar is het niet alleen goed om te zien wat je geproduceerd hebt, maar je vooral af te vragen waarom !
Andrographis paniculata is de botanische naam van een medicinale plant waarvoor geen Nederlandse naam bestaat. In Aziatische landen is het een veelgebruikt bestanddeel van kruidengeneesmiddelen. In India is het bekend onder de naam Kalmegh en in China heet het Chuan Xin Lian en is één van de twee kruiden in het middel Kan Jang (samen met acanthopanax of eleutherococus senticosus). In de traditionele geneeskunde van Aziatische landen heeft andrographis paniculata een breed toepassingsgebied. Het wordt gebruikt bij spijsverteringsklachten, infectieziektes en luchtwegaandoeningen en wordt geacht gunstig te zijn voor de lever en voor de bloedvaten.
Dat is de mening van Henk de Valk, arts voor natuurgeneeskunde en auteur van het belangwekkende boek “Gezond en Vitaal Oud Worden”
Ilja Iljitsj Metsjnikov [ 1845 – 1916] was een Russische bioloog die onderzoek deed naar de werking van het immuunsysteem. Hij stelde de theorie van de fagocytose op en kreeg daarvoor in 1908 de Nobelprijs voor geneeskunde. Later richtte hij zijn research op bacteriën die gisting en rotting in de dikke darm veroorzaken. Hij schreef er een boekje over dat in wittejassenland veel stof deed opwaaien, getiteld De verlenging van het leven. Want volgens Metsjnikov is een overmaat aan afvalstoffen in de darmen uitermate schadelijk voor de gezondheid en bekorten ze als ze daar te lang blijven zitten het leven van de drager. Rottingsbacteriën doen zich dan te goed aan onverteerde voedselresten, waarbij giftige stoffen vrijkomen die de darmwand passeren en in de bloedbaan terecht komen. En dat kan zeer ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid. Vooral als de ontlasting te traag wordt uitgescheiden, zoals bij chronische verstopping. Om die reden was volgens Metsjnikov door gebrek aan zuurheid in de dikke darm een dagelijkse consumptie van gefermenteerde melkproducten noodzakelijk, zoals yoghurt die zure bacteriën bevat. Als bewijs voor zijn stelling verwees hij naar de hoge ouderdom en vitaliteit van Bulgaarse boeren die dagelijks grote hoeveelheden yoghurt eten. Zo werd deze briljante Rus de eerste wetenschapper die de belangrijkheid van een schone dikke darm en de gevaren van auto-intoxicatie aan de wereld bekend maakte.