© Naypong at FreeDigitalPhotos.net
Voetbal is een sport die veel wordt beoefend. Het geeft veel mensen plezier, maar het leidt ook tot veel blessures. In 2014 ontstonden er een miljoen veldvoetbalblessures; ongeveer 22% van het totaal aantal sportblessures. In bijna alle gevallen (87%) ontstond zo`n blessure acuut. Vier op de vijf was een blessure aan het been, is te lezen op de site van het Kenniscentrum Sport (www.kenniscentrumsport.nl). Maar niet alleen doen blessures een aanslag op het herstellingsvermogen van het lichaam van de voetballer. Ook zonder blessures wordt er veel van het fysieke uithoudingsvermogen van de spelers geëist. Goede voeding is dan ook van het grootste belang, is de mening van Dr. Günay Eskici, biochemicus en voedingskundige aan de Turkse Universiteit van Erzincan. Zij verzamelde alle beschikbare literatuur over dit onderwerp en schreef er in The International Journal for Vitamin and Nutrition Research een uitgebreid artikel over.
Praktisch alle adviezen voor gewichtsverlies van regeringswege en voedingscentra zijn terug te voeren op de bewering dat “elke calorie er één is”. Een aangename eenvoudige theorie. “Minder eten en meer bewegen” luidt de eenvoudige boodschap. Consumeer minder calorieën dan je verbrandt en je verliest gewicht. Maar er is een probleem: dit advies klopt niet, althans niet voor mensen op lange termijn. Het aantal obesitasgevallen blijft op historische hoogte, ondanks het voortdurende hameren op de juiste caloriebalans door allerlei instanties. De voedingsindustrie heeft daar met haar “slechts 100 calorieën verpakkingen” handig op ingespeeld. Bovendien heeft de sinds de jaren 1970 gebruikelijke methode om de calorieconsumptie te beperken – met een vetarm dieet- zwaar gefaald. Who says ? Professor Dr. David Ludwig, arts en hoogleraar Kindergeneeskunde en Voedingsleer aan de Harvard University in de U.S.A. Vermageringsdiëten werken niet, zegt hij omdat de uitgangspunten niet kloppen.
“In mijn bedrijf stelde ik de mensen destijds in de gelegenheid om zich tweejaarlijks medisch te laten keuren”, zegt Wim Zeegers, 78 jaar oud, vitaal van lijf en leden en gepensioneerd ondernemer op het gebied van technische installaties in gebouwen. “Zelf deed ik daar ook aan mee. Mij werd het advies gegeven om contact op te nemen met mijn huisarts die zei: ‘uw cholesterolwaarde van 8,5 mmol/l is te hoog, maar daar hebben we tegenwoordig een pilletje voor, Zocor.’ De cholesterolhype was toen (1991) zo`n beetje in opkomst, maar ik had verder geen idee. Het advies heb ik nooit opgevolgd en daar heb ik – na 25 jaar statinevrij door het leven te zijn gegaan – geen spijt van”, aldus Wim. En waarom niet ? Wim Zeegers veranderde zijn voedingspatroon, waardoor zijn te hoog geachte cholesterol daalde naar 5,8. Het zogenaamde goede cholesterol steeg met een kwart. “De spectaculaire verandering van de cholesterolwaarden was voor mij het bewijs voor de invloed van voeding”, zegt Wim. Later ontdekte hij dat de meeste ziekten ontstaan door (matige tot ernstige) voedingstekorten. “Die kun je beschouwen als stille slopers van je lichaam. Je hoort ze niet, je ziet ze niet en je voelt ze niet. Totdat alle compensatiemechanismen en reserves van je lichaam zijn uitgeput. Dan kan de klap hard aan komen”, voegt Wim er aan toe.
Dat is het oordeel van prof.dr. Peter Götzsche, arts en klinisch epidemioloog. Hij schreef er een vlammend rapport over dat onlangs in Nederlandse vertaling verscheen, getiteld Dodelijke Psychiatrie en Stelselmatige Ontkenning. Hij stelt vast dat de psychiatrie in een diepe crisis verkeert. Kinderen plegen zelfmoord door medicijnen die niet (voldoende) werken terwijl psychiaters die middelen massaal voorschrijven. Bovendien vinden die voorschriften vaak plaats op onjuiste gronden en blijken er tussen voorschrijvers en de farmaceutische industrie nog al eens financiële belangen te bestaan. Maar volgens Götzsche ontkennen veel psychiaters de problemen op hun vakgebied of bagatelliseren ze en gaan de discussie liever uit de weg. Stelselmatige ontkenning ?