”Mijn man gebruikt nu ongeveer twee weken kokosolie, en ik zie nu al grote verschillen. Het mooiste dat ons tot nu toe is overkomen is dat we al zo’n dag of tien een vredige sfeer in huis hebben. Ik kan nauwelijks geloven dat zoiets simpels als kokosolie voor zoveel verandering kan zorgen. De verbeteringen die bij mijn man zijn opgetreden lijken wel een wonder. Hij was deze week met mijn hulp zelfs in staat onze huisdieren eten te geven. Omdat hij als voormalig piloot al zo’n 30 jaar gewend is om zijn maaltijd vanaf een dienblad te gebruiken- iets waartoe hij sinds zijn ziekenhuisopname een half jaar geleden niet meer in staat was- heeft hij vanmorgen voor het eerst het zilveren bestek, een servet en een bord gepakt, vervolgens op een dienblad geplaatst en is hij zijn ontbijt gaan klaarmaken”.
Schrijft de echtgenote van een 77 jarige man met de ziekte van Alzheimer. Het citaat is te vinden in een fascinerend boek getiteld Alzheimer Disease, What If There Was a Cure?- The Story of Ketones, geschreven door dr. Mary Newport. En deze ervaring staat niet op zichzelf; inmiddels heeft dr. Newport letterlijk duizenden van dergelijke dankbetuigingen via brieven en e-mails ontvangen.
Steve Newport
Mary Newport is arts-specialist voor neonatologie en sinds 1972 getrouwd met Steve een sportieve accountant met een bachelor’s degree. Zij hebben twee dochters en een kleinzoon. Na vele gelukkige huwelijksjaren beginnen zich boven het gezin donkere wolken samen te pakken. Steve wordt vergeetachtig, verliest de belangstelling voor hobby’s en gezin, en is na verloop van tijd niet meer in staat zijn beroep uit te oefenen of zelfs de meest fundamentele vaardigheden als klokkijken of lezen en schrijven te verrichten. Na uitgebreid medisch onderzoek luidt de diagnose: beginnende Alzheimer. Steve gaat het bekende neurologische behandelingscircuit in, echter zonder veel resultaat. Mary is niet alleen arts, maar ook een liefhebbende echtgenote. Ze had gehoopt nog heel wat gelukkige jaren met haar man te beleven, maar voorziet nu een vervroegd weduwschap. Ze wil zich bij dat doemscenario niet neerleggen en gaat op onderzoek uit, waarbij zij alle beschikbare bronnen in medische bibliotheken en op internet over ontstaan en behandeling van Alzheimer raadpleegt. Bij haar zoektocht stuit zij op een 75 pagina tellend rapport, een patentaanvrage van een zekere dr. Samuel Henderson voor een voedingsmiddel dat bestaat uit middellange ketenvetzuren.
Transportprobleem
Het rapport is een duidelijk omschreven uiteenzetting over wat Alzheimer inhoudt en geeft uitvoerig weer wat het voedingsmiddel bij deze ziekte kan doen. Maar naast bekende zaken als beta-amyloidplaques, neurofibrillaire kluwen en atrofie, komt Mary in het rapport nog iets anders tegen, namelijk een beschrijving van een transportprobleem van glucose naar de neuronen (hersencellen). Om adequaat te kunnen functioneren hebben onze lichaamscellen, dus ook de neuronen glucose als brandstof nodig. Wetenschappers hebben echter ontdekt dat hersencellen van Alzheimerpatiënten niet in staat zijn glucose op te nemen en dat dit zelfde probleem in verschillende delen van de hersenen plaatsvindt bij andere neurodegeneratieve ziekten als Parkinson, Huntington en Lou Gehrig (ALS). Bij Mary gaat nu een lichtje branden, want heeft zij onlangs niet iets over hetzelfde probleem gelezen ? (Dr.William Klein in Synaptic Plasticity and the Mechanism of Alzheimers Disease by DJ Selkoe et al 2008, 103-132 ). Klein en zijn medewerkers schrijven dat insulinereceptoren, die zich bij gezonde personen normaal gesproken op de buitenkant van het celmembraan van de neuron bevinden, bij Alzheimerpatiënten afwezig zijn.
Zoals ik in mijn artikel ‘‘U bent toch zeker niet besuikerd !”(op deze site) heb uitgelegd vervult het hormoon insuline een uiterst belangrijke portiersfunctie namelijk om glucose de cel binnen te loodsen en daar via een metabolisch proces in de vorm van adenosinetrifosfaat (ATP) als brandstof te dienen. Zonder ATP kan een cel niet functioneren en sterft af als de toevoer daarvan stopt of in het geheel niet plaats vindt. Sommige wetenschappers beschouwen Alzheimer dan ook als diabetes type 3.
In de patentaanvrage van dr. Henderson leest Mary ook over een eerdere ontdekking namelijk dat neuronen als alternatieve brandstof voor glucose zogeheten ketonen gebruiken. Ketonen kunnen via andere mechanismen in de cel worden getransporteerd dan glucose. Als ze in voldoende mate in het bloed van de Alzheimerpatiënt aanwezig zijn, kunnen ze het glucose/insulinetransportprobleem omzeilen en via een biochemische omweg de neuronen en andere hersencellen toch van brandstof voorzien en ze in principe in leven houden.
Kokosolie
©Kattebelletje
Mary leest in het rapport dat voedselproducten die middellange ketenvetzuren bevatten, gedeeltelijk in de lever worden omgezet in ketonen en vervolgens in de bloedstroom terechtkomen. Daar blijken ze de bloed/hersenbarriere moeiteloos te kunnen passeren en zijn ze zelfs in staat twee keer zoveel ATP-brandstof te leveren als een zelfde hoeveelheid glucose. Kokosolie is een rijke bron van middellange ketenvetzuren, reden waarom Mary haar man naast de door de neuroloog voorgeschreven behandeling op een kokosoliedieet zet. De uitwerking blijkt haar verwachtingen verre te overtreffen. Steve wordt al na enkele dagen alerter, zijn gevoel voor humor keert terug, hij wordt minder vergeetachtig en heeft het gevoel ‘dat iemand opnieuw het licht heeft aangedraaid”. Getroffen door de resultaten schrijft Mary een artikel, getiteld ” Stel dat er een behandeling voor Alzheimer bestaat en niemand weet ervan ?”‘ Het artikel gaat via allerlei kanalen de wereld over, te beginnen in de Verenigde Staten. Mary houdt er op medische congressen lezingen over, en er volgen t.v. programma’s. Aangemoedigd door de positieve resultaten en de duizenden reactie’s op haar boodschap schrijft ze het boek Alzheimers Disease, What if There Was a Cure ? De eerste druk in 2011 is al snel uitverkocht. Twee jaar later in 2013 verschijnt een ge-update en uitgebreidere versie
Mary vertelt daarin dat het met Steve nog steeds goed gaat Hij heeft nog steeds het gevoel dat hij een ”nieuw leven” is begonnen door het gebruik van middellange ketenvetzuren, o.a. in de vorm van kokosolie. Heeft Mary Newport daarmee de oplossing van dit verschrikkelijke gezondheidsprobleem dichterbij gebracht ? Niet in de zin van genezing, want voor het zover is moet er nog heel wat onderzoek worden verricht, wel in een duidelijke verbetering van de levenskwaliteit van de Alzheimerpatiënt, waarbij Mary aantekent dat lang niet alle patienten baat hebben bij het kokosdieet. Over de werkelijke oorzaak van Alzheimer is nog zoveel onduidelijk, en een echte afdoende behandeling moet nog worden uitgevonden. Mary is dan ook een enthousiast promotor van verder wetenschappelijk onderzoek, waarbij de mogelijkheden om producten te vervaardigen die hogere lichaamsconcentraties ketonen dan middellange ketenvetzuren uit voeding kunnen genereren, haar meer dan gewone belangstelling heeft. De meest recente ontwikkelingen in ketonen research van zowel het National Institute of Health als de University of South Florida (U.S.A.) worden dan ook uitgebreid in het boek besproken. Het boek bestaat uit drie delen:
1. de persoonlijke (ziekte)geschiedenis van Steve Newport,
2. het wetenschappelijke gedeelte over ketonen, middellange ketenvetzuren en keton-esters, plus een vermelding van de huidige onderzoeksresultaten omtrent de mogelijke oorzaken van Alzheimer en
3. hoe de informatie is te vertalen naar dieetvoorschriften, inclusief recepten. Verder bevat het een uitgebreide literatuurverwijzing naar wetenschappelijke onderzoeken, aanbevolen literatuur en websites. Een absolute aanrader voor iedere arts, diëtist, voedingskundige en mantelzorger die met Alzheimerpatiënten te maken heeft !
Bronnen:
Alzheimer Disease, What If There Was a Cure ?- The Story of Ketones- second edition, 2013, Mary Newport, M.D. Basic Health Publications, Inc.
Aanvulling 8 februari 2016: Voor wie het Engels onvoldoende beheerst is de zojuist verschenen Nederlandse vertaling van het boek van Dr. Bruce Fife, getiteld Stop Alzheimer NU !” beslist een aanrader. Op begrijpelijke wijze wordt uiteengezet hoe de ketonentherapie precies werkt, en hoe deze aanpak in staat is cognitieve functies en de gezondheid van de hersenen te verbeteren. Naast de ziekte van Alzheimer besteedt Fife ook ruime aandacht aan ontstaan en behandeling van neurodegeneratieve ziekten als Parkinson, amyotrofe laterale sclerose (ALS),multiple sclerose (MS), de ziekte van Huntington, epilepsie, beroertes en allerlei vormen van dementie.En vooral, hoe deze ernstige ziekten via veranderde voedings- en leefgewoonten gunstig te beïnvloeden zijn.
Een uitgave van www.succesboeken.nl
Delen.
Geef een reactie