Geelwortel
In Azië bestaan twee soorten universitair geschoolde dokters. De ene categorie werkt met het scalpel, medische apparatuur en de bekende farmaceutisch vervaardigde medicijnen, de andere houdt zich voornamelijk bezig met de toegepaste kennis der natuur, zoals herbologie [kruidenkunde] en de voedingsleer.
Prof. Schreiber vroeg zich af: is dat kruidengedoe wel ‘evidence based medicine’? Hoort dit niet thuis in de hoek van kwakzalvers en kruidenvrouwtjes? Komt een dergelijke benadering niet neer op verspilling van tijd, geld en moeite voor arts en patiënt? Tijdens zijn wandelingen door Dharamsala vroeg hij voorbijgangers dan ook wat zij zouden doen als er een acuut gezondheidsprobleem rees. Enigszins verbaasd over die vraag reageerden de meesten met: dat is nogal duidelijk. Voor een acute ontsteking, zoals een blindedarm of longontsteking, gaan we direct naar de dokter die de ‘noodgeneeskunde’ praktiseert. Dan worden we geopereerd of krijgen antibiotica. Maar voor chronische ontstekingen, zoals reumatoide artritis, darmontstekingen etc. bezoeken wij de arts die naar voedings en leefgewoonten vraagt en met natuurlijke ontstekingsremmers werkt zoals geelwortel. Geelwortel, wat is dat ? vroeg Schreiber later aan de stafleden van de medische faculteit van Dharamsala. Ze antwoordden dat het een okerkleurig poeder is dat gemaakt wordt door de gedroogde wortelstok van Curcuma Longa (Engels: ’turmeric’) fijn te malen. Deze tropische plant komt vooral in India en Indonesië voor, waar hij al eeuwenlang een zeer belangrijk onderdeel is van de culinaire en medische geschiedenis. Wij gebruiken er in onze gerechten dagelijks 1,5 tot 2 gram van, zeiden ze. Het belangrijkste onderdeel van kurkuma is curcumine dat farmacologisch op diverse manieren actief is: het is een sterke antioxidant, gaat trombose tegen en heeft ook kankerremmende eigenschappen.
De nieuwsgierigheid van prof. Schreiber was nu voldoende gewekt. Nederig, maar met een kritische instelling begon hij aan zijn speurtocht naar de geneeskrachtige eigenschappen van geelwortel. Reist u mee?
Gewrichtsreuma
Suppletie van kurkuma-extract aan reumatische ratten bleek ontstekings- en afbraakprocessen in gewrichten af te remmen. Ratten met gewrichtsreuma kregen extracten van kurkuma, die overeenkwamen met de qua samenstelling overeenkomende commercieel verkrijgbare kurkuma.
Het gevolg was dat de stoffen die verantwoordelijkheid zijn voor de ontstekingen in het gewrichtsgebied in activiteit afnamen. Nu is een rat geen mens, maar uit deze resultaten kan worden afgeleid dat kurkuma-extract mogelijk effectief is voor het verminderen van de symptomen van reuma.
Klinische onderzoeken bij mensen met reuma zijn zeker nodig.
[Arthritis Rheum 2006;54:3452-64]
Leukemie
Op het Congres van Kinderen met Leukemie dat in september 2004 in Londen werd gehouden maakte Dr. Moolky Nagabhusan van de Loyola Universiteit in Chicago aannemelijk dat curcumine beschermt tegen leukemie. Omdat curcumine in de vorm van geelwortel en kerrie in Azië veel gegeten wordt, vermoedt Nagabhusan dat dit de reden is waarom die vorm van bloedkanker in dat werelddeel veel minder voorkomt. In de Westerse wereld is het aantal kinderen met leukemie de tweede helft van de vorige eeuw sterk gestegen. Risicofactoren van leukemie zijn o.a. de lifestyle en milieufactoren.
Van curcumine is bekend dat het beschermt tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Zo blijkt uit studie dat het bijvoorbeeld het genbeschadigend vermogen van sigarettenrook kan tegen gaan alsook de chromosoombeschadiging t.g.v. straling. Dr. Nagabhusan nam waar dat curcumine de vermenigvuldiging van leukemiecellen onomkeerbaar remt, zowel in celculturen als in cellen bij de mens.
Hersenschade
Nog een interessant onderzoek toonde aan dat kurkuma bescherming kan bieden bij hersenschade die ontstaat na een beroerte.
Onderzoekers van de Universiteit van Nanjing in China trachtten meer inzicht te krijgen in het werkingsmechanisme van curcumine. Een groep ratten kreeg 1 of 2 mg per kg curcumine per infuus toegediend, 30 minuten na een beroerte. De met curcumine behandelde ratten bleken, afhankelijk van de dosis, beduidend minder verlies van neurologisch functioneren, een lagere sterfte, en minder waterophoping in de hersenen te hebben dan de curcuminevrije dieren. Alle bevindingen wijzen op beschermende effecten van curcumine
[European Journal of Pharmacology 2007;561(1-3):54-62]
Alzheimer
Tijdens het 34e Jaarcongres van de American Aging Association merkte één van de sprekers,dr. Greg Cole op dat de combinatie curcumine en DHA uit omega 3-vetzuren effectief werkten tegen ontstekingsverschijnselen bij Alzheimer. Bij muizen, die zo genetisch gemanipuleerd waren, dat zij Alzheimerachtige afwijkingen kregen, bleek dat deze 43% minder amyloïde plaques vormden bij het geven van curcumine in een hoeveelheid die vergelijkbaar is met de hoeveelheid die men in India eet.
Amyloïde plaques zijn afzettingen in de hersenen die medeverantwoordelijk worden gehouden voor het ontstaan van de ziekte van Alzheimer. Vooral de combinatie DHA en curcumine bleek farmacologisch zeer werkzaam te zijn.
Candidiasis
Bij Candidiasis ook wel candida-syndroom genoemd is er sprake van uitzaaiing van de candida-albicansschimmel in het weefsel. Deze ziekteverwekkende schimmelvorm van de gistcel Candida Albicans heeft zich in eerste instantie veelal vanuit de darm, via de bloedbaan in het lichaam verspreid en zich vervolgens gekoloniseerd in de organen, bindweefsel e.d. Deze situatie blijkt bij zeer veel mensen voor te komen. De symptomen van het candida-syndroom zijn zeer talrijk en omvatten o.a. spijsverteringsklachten, hormonale klachten, klachten als gevolg van een overreactief afweersysteem of een verzwakt afweersysteem, en vooral vermoeidheidsklachten.
Braziliaanse wetenschappers onderzochten curcumine op schimmelwerende effecten. Celkweken met 23 verschillende schimmels dienden als onderzoeksmodel. Daarnaast werden de effecten van curcumine op de aankleving van de candidasoorten op menselijke cellen van het mondslijmvlies gevolgd. Uit de testseries bleek dat curcumine in veel gevallen effectiever was dan het vaak toegepaste antischimmelmiddel fluconazol. Opmerkelijk was de remmende werking van curcumine op candidasoorten die geisoleerd waren van AIDSpatiënten. Bij hen bleek kurkuma de aankleving aan het mondslijmvlies het sterkst te verminderen.
De auteurs zijn van mening dat vervolgonderzoek naar de therapeutische werking van curcumine bij patiënten met immunologische aandoeningen zeker gewenst is.
Journal of Antimicrobial Chemotherapy 2009;63(2):337-9]
Bestseller
Prof. Schreiber stond verbaasd. Waarom kende hij deze feiten niet? Waarom had geen enkele hoogleraar tijdens zijn medische opleiding ooit over deze dingen gesproken? Immers, de grote medische tradities maken al duizenden jaren gebruik van voeding om het verloop van ziekteprocessen te beënvloeden. Heeft de grondlegger van de moderne geneeskunde Hippocrates in de 4de eeuw voor Chr. niet gezegd:
‘Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding’? Westers opgeleide artsen leggen bij het behalen van hun artsendiploma n.b. de Eed van Hippocrates af! Maar toch, ook al blijft voeding een steunpilaar van de Indische, Chinese en Noord-Afrikaanse geneeskunde, welke dokter in Europa verwijst ernaar in zijn praktijk?
Omdat Prof. Servan-Schreiber niet alleen arts is, maar ook kankerpatiënt is geweest, was hij zeer geïnteresseerd in de tumorremmende eigenschappen van kurkuma. Hij sprak daarover met zijn vriend en collega prof.dr. Richard Beliveau, oncoloog-onderzoeker aan de Universiteit van Quebec in Montreal. Het was hem al eerder opgevallen dat Indische mensen statistisch gezien veel minder aan diverse vormen van kanker lijden dan bijv. Noord-Amerikanen. Net als dr. Nagabhusan ging Beliveau van de veronderstelling uit dat dit te maken heeft met het gegeven dat kurkuma voornamelijk in India wordt genuttigd, en dan ook nog in grote hoeveelheden.
Prof. Schreiber’s visie op kanker en de behandeling daarvan zijn nu, na zijn speurtocht, grondig bijgesteld.
Natuurlijk is hij als arts voorstander van een reguliere behandeling, zoals bestraling, operatie en indien nodig chemotherapie. Maar als wetenschapper en patiënt heeft hij ook de waarde leren kennen van alle verborgen helende krachten die in de planten en kruidenwereld schuilgaan. Niet alleen is hij enthousiast geraakt over kurkuma, maar ook over de ontdekking van de vele andere tumorremmende voedingsstoffen in de natuur de z.g. ‘nutricijnen’ [een combinatie van ‘medicijnen’en ‘nutriënten’] . Ze blijken een machtig wapen te zijn in het voorkomen van kanker, maar kunnen ook therapeutisch met succes worden ingezet als aanvulling op de reguliere kankerbehandeling. Hij schreef er een prachtig boek over: Antikanker, een nieuwe levensstijl [uitgegeven bij Kosmos]* Ik kan het iedereen aanbevelen die zijn/haar gezondheid serieus wil nemen.
Schreiber is nu al weer jaren kankervrij en gezond. Hij eet en leeft volgens zijn gevonden principes.
Hij raad ons niet alleen aan op tijd naar de dokter te gaan, maar ook elke dag net als de Aziaat een flinke theelepel kurkuma [van biologische landbouw !] aan het dagelijks voedsel toe te voegen, [vermengd met een snuifje zwarte peper dat de opname van kurkuma versterkt !]
Want zijn stelling is nu: medicus curat, natura sanat! dat wil zeggen: de dokter behandelt, maar de natuur geneest !
*In zijn boek behandelt Dr. Servan-Schreiber diverse andere aspecten van de voeding en andere levensstijlfactoren die bij de behandeling en preventie van kanker van belang zijn. Over veel van de voedingsaspecten staan al artikelen op deze site zoals biologische voeding, knoflook, groene thee, broccoli en andere groentes etc.
Naschrift: In 2010 werd bij David Servan-Schreiber opnieuw een agressieve hersentumor geconstateerd. Deze keer heeft hij het niet gered en overleed op 24 juli 2011. In de laatste maanden van zijn leven schreef hij nog een boek “Je kunt verschillende keren afscheid nemen”
Gerelateerd:
Curcumin bij darmaandoeningen
Speciale curcumin verlicht artrose, uveïtis en verlaagt CRP, drastisch
Delen.