Rauwkost of rouwkost?

rauwkostIn het correct interpreteren van statistieken in voedingswetenschappelijke onderzoeken ben ik geen held. Bij dergelijke research wordt vaak naar ingewikkelde grafieken verwezen waar ik geen snars van begrijp. Ik laat de controle van dat gedeelte van mijn journalistieke bezigheden graag aan mijn co-auteur Adriaan – een universitair geschoolde rekenmeester- over. Heb ik weer een verhaaltje uit mijn laptop gerammeld, dan kijkt hij altijd even of de cijfermatige feiten kloppen met de door mij geciteerde bronnen. Maar mijn wagonnetje van de Vita-Infotrein moet blijven rijden, dus ontkom ik er niet aan regelmatig een blik te werpen in binnen en buitenlandse vakliteratuur. Zo stuitte ik vandaag op zoek naar informatie over rauwkost op een merkwaardig verhaal in The New England Journal of Medicine 362 (2010):1945-1946.

Overdaad schaadt!
Wat kan er mis gaan als je maandenlang elke dag niets anders eet dan een tot anderhalve kilo rauwe paksoi ? Het antwoord op die vraag luidt; dan loop je kans dat je meer dood dan levend op de intensive care van een ziekenhuis belandt. Dat overkwam een 88 jarige Chinese dame. Toen ze door de artsen werd onderzocht, was ze nauwelijks in staat op haar benen te staan en te lopen. Ze reageerde niet op prikkels (was extreem lethargisch) en kon niet slikken. Ze bleek een acuut myxodeem coma te hebben, een levensbedreigende situatie. Door het constant eten van exorbitante hoeveelheden rauwe paksoi, hoopte mevrouw haar diabetes onder controle te krijgen.
Nu is paksoi op zich een zeer gezonde groente die naast vitaminen en mineralen z.g. glucosinolaten bevat- zie de artikelen over broccoli en waterkers op deze site. Maar als rauwe paksoi in zulke extreme hoeveelheden wordt gegeten, kunnen die glucosinolaten, bij mensen die daar gevoelig voor zijn behoorlijk gaan spoken. Onze bejaarde dame had dit in haar geval (diabetes) wellicht kunnen voorkomen door 1. de paksoi te verhitten (roerbakken) en 2. voor wat bescheidener porties te kiezen.

Geen Bugs Bunny
Voor alle duidelijkheid; rauwkost is een noodzakelijk onderdeel van de dagelijkse maaltijd en van paksoi kun je een heerlijke salade maken. Maar uitsluitend en alleen ongekookt voedsel eten acht ik uiterst onverstandig. Propagandisten van de z.g. ”rawfoodbeweging” vinden bij mij dan ook een hermetisch gesloten deur.En waarom? Om de eenvoudige reden dat voedsel in een aantal gevallen veel beter voor de gezondheid is als het wordt verhit. Of een bepaalde groente wel of geen positieve bijdrage levert aan uw welbevinden hangt dus dikwijls af van de manier waarop het wordt klaargemaakt. Een voorbeeld: tomaten bevatten de uiterst belangrijke antioxidant lycopeen. Dit is een nutriënt dat in verband wordt gebracht met een verminderd risico op prostaatkanker, cardiovasculaire problemen en botontkalking. Adriaan heeft er uitgebreid over geschreven en u kunt er op deze site alles over vinden. Maar de celstructuur van tomaten is tamelijk stug, en de lycopeen komt pas vrij als de tomaat wordt verhit. Rauwe tomaten als salade- ik ben er dol op – zijn dus aanraders. Maar u heeft veel meer aan tomaten als u ze kookt, fijn maakt of pureert, zodat de aanwezige lycopeen zijn zegenrijke werk kan doen. Hetzelfde geldt voor worteltjes (vitamine A), spinazie (ijzer, foliumzuur en calcium), sperziebonen (proteïnen) enz.. Door verhitting komen die waardevolle stoffen pas echt tot hun recht. Bovendien is bij vermoeden van besmetting met schadelijke bacteriën door bijvoorbeeld kruisbesmetting met rauw vlees verhitting van de groente een veilige optie.

Verhitten, maar hoe ?

© Slimmer Jimmer
© Slimmer Jimmer

De andere kant van het verhaal is dat bij het verhitten van voedsel ook waardevolle nutriënten verloren gaan, zoals vitamine C. En hoeveel hangt af van de methode die u gebruikt. Stomen en roerbakken heeft bij mij nog altijd te voorkeur boven het door en door gaar koken van de spijs. Uit verschillende commentaren op deze site moge duidelijk zijn dat ik geen voorstander ben van magnetrons. Ik vind die vorm van voedselbereiding onnatuurlijk. Volgens internist en orthomoleculair oncoloog dr. Hans Houtsmuller verandert de moleculaire structuur van waardevolle voedingsstoffen na magnetronverhitting in een ravage, waardoor veel antioxanten het loodje leggen en de voedingswaarde drastisch afneemt. Mijn advies is: zorg ervoor dat uw dagelijkse hoofdmaaltijd voor minstens een derde bestaat uit gezonde zo mogelijk biologische rauwkost. U krijgt dan extra belangrijke enzymen binnen die uw metabolisch systeem tot in lengte van dagen in stand houdt. Maar wordt ook geen Bugs Bunny door alleen maar op rauwe worteltjes te knagen. Verwarm – stoom of roerbak – de andere gerechten die gezond zijn en lekker zijn, want voedsel is er niet alleen om in leven te blijven, maar ook om van te genieten. En wat die Chinese dame betreft, ze is er gelukkig weer helemaal boven op gekomen. Ze slijt nu haar laatste levensdagen in een verzorgingstehuis. En nu maar hopen dat haar dagelijks menu niet bestaat uit zo’n smakeloze fijn geprakte magnetronbrei , waar veel verzorgingstehuizen om bekend staan. Want dan eet ze toch nog ”rouw”kost….

Delen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.